Πρώτες αρχές ενός προγράμματος

ΠΡΩΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Σήμερα στο Δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης λειτουργούν:

15 Δημοτικά σχολεία και

20Νηπιαγωγεία

6 Γυμνάσια και 1 εσπερινό γυμνάσιο.

5 Λύκεια και 1 εσπερινό Λύκειο

1 Ε.Π.Α.Λ

Με την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. εκατοντάδες νέοι του Δήμου στερούνται την πρόσβαση στην εκπαίδευση, μετά το κλείσιμο των τομέων υγείας-πρόνοιας κ.ά. και στο ΕΠΑΛ Αμπελοκήπων.

Το 6ο Δημοτικό Σχολείο Μενεμένης είναι σε ενοικιαζόμενο, απαράδεκτο για σχολείο κτίριο. Τέσσερα Νηπιαγωγεία είναι σε βάρδια πρωί απόγευμα. Ελάχιστα προνήπια γίνονται δεκτά στα νηπιαγωγεία του Δήμου μας. Υπάρχουν ακόμη κακές συνθήκες στέγασης σε διάφορα σχολεία και μέχρι την ανέγερση των νέων κτιρίων του 11ου Δημοτ. Σχολείου Αμπελοκήπων και του 3ου-5ου Δημοτ. Σχολείου Μενεμένης. Κανένας προγραμματισμός δεν υπάρχει για νέα Νηπιαγωγεία (και δεν εννοούμε ταμπέλες και πανό…)

Ταυτόχρονα τα περισσότερα σχολικά κτίρια παραμένουν ασυντήρητα λόγω της περικοπής των σχετικών κονδυλίων προς τους Δήμους ενώ τα σχολεία μας δυσκολεύονται πια να καλύψουν τα έξοδα για τη θέρμανση και το φωτισμό τους μέχρι τους μαρκαδόρους και φωτοτυπικό χαρτί, μετακυλώντας το κόστος της εκπαίδευσης στους (άνεργους, πολλές φορές και πάντως φτωχούς) γονείς των μαθητών.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Κατασκευή κτιρίων για Νηπιαγωγεία: σε πρώτη φάση ένα για τους Αμπελόκηπους και ένα για την Μενεμένη για λύση της διπλοβάρδιας και απορρόφηση των προνηπίων.
• Αγώνας μαζί με εκπαιδευτικούς και γονείς για να μη γίνουν συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, για να μην υποβαθμιστούν οι συνθήκες μόρφωσης των παιδιών μας.
• Διεκδίκηση κονδύλιων για λειτουργικά έξοδα και συντήρηση σχολείων – προάσπιση Δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου.
• Σχολεία ανοιχτά και φιλόξενα στα παιδιά και τους κατοίκους – διαμόρφωση σχολικών αυλών και μετατροπή τους σε χώρους παιχνιδιού κι αναψυχής σε ώρες που δε λειτουργούν τα σχολεία.
• Αξιοποίηση σχολικών χώρων σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς και γονείς για δωρεάν μαθήματα ξένων γλωσσών και ελληνικών σε παλιννοστούντες-ξένους, πολιτιστικές, εικαστικές κι αθλητικές δράσεις, κοινωνικά φροντιστήρια.
• Αγώνας μαζί με εκπαιδευτικούς-γονείς-μαθητές για επαναλειτουργία τομέων των ΕΠΑΛ που έκλεισαν.

ΠΡΩΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ Ο.Τ.Α. ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΣΕΣ

Οι ΟΤΑ έχασαν κάθε δημοκρατικό λαϊκό χαρακτήρα που μπορεί να είχαν – στο βαθμό που είχαν – και μετατράπηκαν ανοιχτά σε ένα είδος τοπικού κράτους. Συγκεκριμένα προωθείται ένα ολοένα και πιο αυταρχικό δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης-διαχείρισης και αδιαφάνειας, ενώ παράλληλα εγκαταλείπεται κάθε κοινωνική διάσταση στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Οι δήμαρχοι μετατράπηκαν σε μεσάζοντες σε «δουλειές» που παρέχονται σε ιδιώτες. Σε αυτό το μοντέλο ΟΤΑ η «διαπλοκή» δεν ήταν ένα «λάθος», αλλά βασικό στοιχείο. Τα πιο αστραφτερά δημαρχιακά πρότυπα ( Θεσσαλονίκη) δεν μπόρεσαν να αντέξουν τελικά. Τελικά λες οι εκδοχές στο καλλικρατικό-καποδιαστριακό μοντέλο έχουν αποτύχει όχι μόνο γιατί υπηρέτησαν τα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας και των λαϊκών συμφερόντων, αλλά και γιατί αποδείχτηκαν μη λειτουργικά.

Σε αυτό το πλαίσιο της κρίσης οι ΟΤΑ προς το παρόν ανέλαβαν έναν «παραδοσιακό» ρόλο διαχείρισης της φτώχειας, ενώ πουλάνε τα πιο κερδοφόρα προϊόντα και υπηρεσίες, όπως π.χ. το νερό. Πλέον ένα πρότυπο δημαρχιακό μοντέλο περιλαμβάνει κυρίως κοινωνικές δράσεις, όπως κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία, κλπ, ενώ υπό το βάρος της κακής φήμης και της έλλειψης πόρων τα «αναπτυξιακά» έργα έχουν μπει προσωρινά στο ντουλάπι.

Υπάρχουν, λοιπόν, αντικειμενικά θεσμικά όρια της παρέμβασης στο καλλικρατικό και ευρύτερο αντιδραστικό πλαίσιο των ΟΤΑ στο βαθμό που δεν υπάρχει μαζικό λαϊκό κίνημα. Συνεπώς, αυτό που θα πρέπει να προτάξουμε είναι η στην πράξη ανατροπή των καλλικρατικών θεσμών με την καθολική ενεργοποίηση των πολιτών και μια δημαρχιακή διαχείριση όχι στο όνομα του λαού, αλλά μαζί με λαό. Συγκεκριμένα, ο δημόσιος ανοιχτός ενεργός λαϊκός έλεγχος της δημαρχιακής εξουσίας και η ενεργή λαϊκή παρουσία μπορεί να επιβάλει «χρηστή» διαχείριση, αλλά και αποφάσεις προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας. Συνεπώς, η δημιουργία-λειτουργία-ενίσχυση των θεσμών των λαϊκών συνελεύσεων ανά γειτονιά είναι η μόνη δυνατή προϋπόθεση να ανατραπούν τα θεσμικά εμπόδια των καλλικρατικών δήμων μεταφέροντας την πάλη των συσχετισμών δύναμης από το ΔΣ μέσα στην κοινωνία.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Κατάργηση του αντιλαϊκού «Καλλικράτη» και των μνημονιακών ρυθμίσεων για τους ΟΤΑ
• Να καταργηθεί κάθε είδους φορολογία, άμεση ή έμμεση, για χρηματοδότηση Αυτοδιοίκησης (Δήμων και Περιφερειών)
• Να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά τους ΟΤΑ επιχειρήσεις
• Άμεση δραστική αύξηση της χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό για τη λειτουργία όλων των δημοτικών υπηρεσιών και υποδομών
• Επαναλειτουργία των Δημοτικών Υπηρεσιών που κλείσανε, ανάκληση των απολύσεων εργαζόμενων - Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στην Τοπ. Αυτοδιοίκηση.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ανυπακοή

ΠΡΩΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Σήμερα στο Δήμο Αμπελοκήπων – Μενεμένης η ανεργία είναι αυξημένη όπως συμβαίνει και σε όλη τη χώρα. Μια βόλτα να κάνει κανείς στην οδό Χαλκίδη και στην οδό Βενιζέλου θα διαπιστώσει ότι τα μισά μαγαζιά είναι κλειστά και ξενοίκιαστα. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους δρόμους. Από άλλου είδους επιχειρήσεις δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα. Τα περισσότερα εργοστάσια στη βιομηχανική ζώνη της Σίνδου στα οποία πολύς κόσμος των Αμπελοκήπων εργαζόταν παλιότερα έχουν και αυτά κλείσει. Σε πολλές οικογένειες είναι είτε ο ένας εκ των δυο άνεργος (η καλή περίπτωση) ή και οι δυο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το επίπεδο διαβίωσης να έχει πέσει δραματικά. Ο κόσμος δε μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες όπως αυτή της ηλεκτροδότησης και της θέρμανσης ή και της διατροφής ακόμα. Πρόσφατα στην περιοχή μας είχαμε το θάνατο ενός κοριτσιού επειδή στο σπίτι δεν είχαν ρεύμα.

Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης του διεθνούς νομισματικού ταμείου και της Ελληνικής Κυβέρνησης. Όλοι αυτοί υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των δανειστών, των τραπεζιτών των εφοπλιστών και των βιομηχάνων έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και την νεολαία στην εξαθλίωση.

Πρέπει σ’ αυτά να αντισταθούμε!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ

• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, με μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας. Οι άνεργοι θέλουμε να εργαστούμε και να προσφέρουμε και όχι να επαιτούμε. Μέχρι να γίνει όμως αυτό χρειάζονται παροχές ανακούφισης. Τέτοιες είναι:

• Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό για όλο το διάστημα της ανεργίας και χωρίς προϋποθέσεις – Το διάστημα ανεργίας να προσμετράται στα συντάξιμα
• Διαγραφή χρεών των ανέργων προς τράπεζες, κράτος και δημόσιους οργανισμούς
• Εξασφάλιση της ηλεκτροδότησης και της υδροδότησης των σπιτιών των ανέργων
• Δωρεάν μετακινήσεις στις αστικές συγκοινωνίες
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλο το διάστημα της ανεργίας
• Παροχή κουπονιών για κάλυψη αναγκών διατροφής και μικρών χωραφιών στο στρατόπεδο «Μ. Αλεξάνδρου» για ενδοαστικές καλλιέργειες
• Απαλλαγή των ανέργων από δημοτικά τέλη και φόρους
• Δωρεάν συμμετοχή των παιδιών τους στα αθλητικά και πολιτιστικά τμήματα του Δήμου καθώς και στους παιδικούς σταθμούς

Να διαγραφεί το χρέος και όχι η ζωή μας.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ανυπακοή

ΠΡΩΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

για το πρώην ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ «Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» και τους ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Σε μια συνοικία όπως οι Αμπελόκηποι που η αντιπαροχή τη “χτύπησε” ήδη από τη δεκαετία του ’60, αφήνοντας πίσω της ένα “δάσος” από πολυκατοικίες κι ανάμεσά τους στενούς δρόμους κι αριά και που κάποιο μικρό ανοικοδόμητο χώρο…

Σε μια συνοικία όπως η Μενεμένη που ανοικοδομήθηκε μεν πολύ αργότερα αλλά οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι είναι και πάλι ελάχιστοι και σίγουρα αφρόντιστοι, εγκαταλειμμένοι και καθόλου φιλόξενοι…

Είναι έγκλημα ακόμη και η συζήτηση ανοικοδόμησης του μοναδικού μεγάλου (160στρ.) ελεύθερου δημόσιου, του πρώην στρατοπέδου «Μ. Αλεξάνδρου», ενός χώρου που κερδήθηκε μετά από πολύχρονους αγώνες των κατοίκων και αποδόθηκε στο Δήμο μας πριν λίγα χρόνια. Κι αν από τότε που δόθηκε στο Δήμο δεν έγινε ούτε βήμα για την κοινωνική αξιοποίησή του κι ο χώρος παραμένει ουσιαστικά ξένος για τους κατοίκους, εδώ κι ένα χρόνο τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αφού το πρώην στρατόπεδο, μαζί με το διπλανό στρατόπεδο «Παπακυριαζή» (Εύοσμος) και ό,τι υπάρχει στο χώρο (σχολεία, γήπεδα, η οδός Δενδροποτάμου κ.ά.) πέρασε στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ, του ταμείου που «διαχειρίζεται» (ξεπουλά δηλ.) τη δημόσια περιουσία για «την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους». Αν το επιτρέψουμε (κι ελάχιστα έχουν γίνει μέχρι σήμερα από τη Δημοτική Αρχή…), πολύ σύντομα θα δούμε να ξεφυτρώνουν στο χώρο εμπορικά κέντρα και άλλα κτιριακά μεγαθήρια που μόνο τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους θα εξυπηρετούν…

Σήμερα, σε καιρούς απόλυτης φτώχειας, που οι εκδρομές και οι άλλες μορφές αναψυχής έχουν γίνει απαγορευμένο είδος για την κοινωνική πλειοψηφία, αποτελεί ανάγκη πρώτης προτεραιότητας η δημιουργία χώρων αναψυχής, περιπάτου και παιχνιδιού για τα παιδιά, ελεύθερης πολιτιστικής και αθλητικής δράσης.

Να διαγραφεί το χρέος και όχι η ζωή μας!

Το στρατόπεδο είναι κι οι κάτοικοι με τους αγώνες μας θα το κρατήσουμε ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Να φύγει το στρατόπεδο «Μ. Αλεξάνδρου» από την κατοχή του ΤΑΙΠΕΔ
• Την κοινωνική αξιοποίηση του χώρου του στρατοπέδου, μέσα από διαδικασίες συζήτησης και αποφάσεων των ίδιων των κατοίκων
• Καμιά ανοικοδόμηση στο χώρο του πρώην στρατοπέδου – Δημιουργία ενός μεγάλου ενδοαστικού δάσους-πάρκου με χώρους (όχι κτίρια) αναψυχής, περιπάτου και παιχνιδιού για τα παιδιά, ελεύθερης πολιτιστικής και αθλητικής δράσης
• Καμιά ανοικοδόμηση (πέραν των απαραίτητων κτιρίων παιδείας, υγείας, πρόνοιας) στους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους στα όρια του Δήμου.