Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Για μια ζωή που μας αξίζει σε γειτονιές που μας ανήκουν, ΑΝΥΠΑΚΟΗ!




Τα πρώτα έντυπα υλικά της "ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ" για τις δημοτικές εκλογές του Μάη (αφίσα, φυλλάδιο και εκλογική διακήρυξη) διακινούνται ήδη σε κάθε γειτονιά του Δήμου μας.








Να φτάσει το μήνυμα παντού!!!





ΑΝΥΠΑΚΟΗ σ' ό,τι μας κλέβει τη ζωή!





Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της δημοτικής κίνησης "ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις γειτονιές των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης" (16/2/2019)


Στις δημοτικές εκλογές του Μάη και κάθε μέρα 
ΑΝΥΠΑΚΟΗ σ’ ό,τι μας κλέβει τη ζωή!
Σε  εποχές…
…που η μεγάλη επιστημονική πρόοδος και ανάπτυξη της τεχνολογίας θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων για να ζουν καλύτερα, στη γειτονιά και την πόλη μας, στη χώρα κι όλο τον κόσμο βρίσκεται σε εξέλιξη μία διαρκής και αδιάκοπη αντιδραστική μεταβολή: φτώχεια, μετανάστευση και περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, πόλεμοι, περιβαλλοντική και οικολογική καταστροφή του πλανήτη.
Στη χώρα μας…
…κάθε μέρα που ξημερώνει βρίσκει την κοινωνική πλειοψηφία σε ακόμη χειρότερη θέση. Παρά την κυβερνητική ρητορεία περί «εξόδου από τα μνημόνια», τα φτωχά λαϊκά στρώματα βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της μακροχρόνιας αντιλαϊκής επίθεσης κυβερνήσεων, Ε.Ε. και κεφαλαίου. Η ανεργία έχει πιάσει ταβάνι, τα μεροκάματα οι μισθοί και οι συντάξεις πάτο και η τρομοκρατία του εργοδότη στη δουλειά καθημερινή. Οι λογαριασμοί τρέχουν και ούτε με ρύθμιση δεν μπορούν να πληρωθούν, τα ενοίκια στα ύψη, το κόστος της καθημερινής διατροφής και ένδυσης παραμένει υψηλό και η θέρμανση είδος πολυτελείας. Τα έξοδα για τη μόρφωση των παιδιών, γιατρούς και φάρμακα συνεχώς ανεβαίνουν, η κοινωνική πρόνοια απουσιάζει και καθώς καμιά προστασία δεν υπάρχει πια, ο πλειστηριασμός του σπιτιού και της μικρής λαϊκής περιουσίας πλησιάζει.
Στο Δήμο μας…
…που το πράσινο, κάποια μεγάλα πάρκα και χώροι αναψυχής είναι “είδος εν ανεπάρκεια” ενώ αντίθετα η μπόχα των ΕΛ.ΠΕ. μας πνίγει όπως όλη τη δυτική πλευρά της πόλης. Δίπλα στο μετρό που υπάρχει μόνο στις προεκλογικές φιέστες, ο ιδιωτικός ΟΑΣΘ “κρατικοποιήθηκε”, για να ξαναϊδιωτικοποιηθεί ξεκινώντας από τις περιφερειακές γραμμές κι αφήνοντας πάντα την πόλη με άθλια δημόσια μέσα συγκοινωνίας. Ο πολιτισμός και η ψυχαγωγία, πεδίο κερδοφορίας για την ιδιωτική πρωτοβουλία όπως και οι κοινωνικές υπηρεσίες που η μια μετά την άλλη ιδιωτικοποιούνται ή λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Στη Θεσσαλονίκη
…έχει στήσει πανηγύρι το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο: ξεπούλημα απ’ το λιμάνι, το αεροδρόμιο και το νερό, μέχρι το Λευκό Πύργο, τα νοσοκομεία και τους ελεύθερους χώρους.  Εμπορικό και τουριστικό κέντρο των Βαλκανίων στα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου, που τίποτα άλλο δεν σημαίνει παρά κέρδη για τους λίγους και επέκταση της φτώχειας για τους πολλούς, έξωση ακόμη κι από τα σπίτια τους. Την ίδια στιγμή μεγάλη μερίδα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων μοιάζει να γοητεύεται από την εθνικιστική ρητορική για την ερμηνεία της δεινής οικονομικής κατάστασής της, γεγονός που αποκτά πιο έντονα χαρακτηριστικά με την έξαρση του “Μακεδονικού”. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια (παρότι δεν συσπείρωσαν την κοινωνική πλειοψηφία, όπως η ακροδεξιά επεδίωκε) και οι επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους που τα συνόδευαν αποτελούν μαύρες σελίδες στην ιστορία της πόλης. Στην ίδια κατεύθυνση και μια σειρά από γεγονότα, χαρακτηριστικά της συντηρητικοποίησης και του κοινωνικού εκφασισμού. Κάθε αμφισβήτηση της “κανονικότητας” –όπως οι δυναμικές δράσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος– στοχοποιείται από τους “νοικοκυραίους” ως εμπόδιο στην καλή λειτουργία της αγοράς, ενώ οι μετανάστες συνδέονται με την ανεργία ή την περικοπή των μισθών.

Κι απέναντι κινήματα κι αγώνες…
…στην πόλη και το Δήμο μας,  που όλο το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν και ανοιχτά αμφισβήτησαν τον μονόδρομο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς και την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και οι αγώνες των συλλογικοτήτων στα ειρηνοδικεία κατάφεραν να αποτρέψουν πλήθος πλειστηριασμών και να εμποδίσουν μέχρι σήμερα το φαινόμενο των μαζικών εξώσεων που γνωρίσαμε σε άλλες χώρες. Οι αγώνες για την παιδεία και την υγεία, απέναντι στις ελλείψεις και τις ανεπαρκείς υποδομές, ενάντια στις συγχωνεύσεις σχολείων, τους αποκλεισμούς χιλιάδων παιδιών από τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς, την υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Στην πλούσια δράση εκπαιδευτικών και άλλων εργαζόμενων μέσα από τα σωματεία τους και τοπικές συλλογικότητες, την αλληλεγγύη και υλική στήριξη, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών και την είσοδο των παιδιών τους στα σχολεία μας, έχοντας πολλές φορές να αντιμετωπίσουμε τη δράση των φασιστών, με τις επιθέσεις και στοχοποίηση αγωνιστών του κινήματος. Στη δράση ενάντια στην αρπαγή από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών, όπως πιο χαρακτηριστικά αυτό εκφράζεται στην περιοχή μας με το πέρασμα στο ΤΑΙΠΕΔ και το υπερταμείο του πρώην στρατοπέδου «Μ. Αλέξανδρος» ή του οικοπέδου που προορίζεται για την ανέγερση του Καλλιτεχνικού Σχολείου Αμπελοκήπων. Στις δράσεις ενάντια στην ελαστική εργασία των εργαζόμενων στην Τ.Α. και τους αγώνες για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και την κατοχύρωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

«ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ»: Επέκταση των μνημονίων και των προηγούμενων αντιδραστικών τομών στην Τ.Α.
Το Μάη του 2019 θα διεξαχθούν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, με βάση το νέο νόμο «Κλεισθένης I» που έρχεται να επεκτείνει τις αντιδραστικές τομές των σχεδίων «Καποδίστρια» και «Καλλικράτη» στους Δήμους και τις Περιφέρειες, αποστερώντας τους κάθε χαρακτήρα αυτοδιοίκησης (πολύ δε περισσότερο «λαϊκής αυτοδιοίκησης») και μετατρέποντάς τους σε τοπικό κράτος. Οι θεσμικές αλλαγές  που φέρνει στοχεύουν στην αποτελεσματικότερη πρόσδεση των δήμων και των περιφερειών με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους. Ο «Κλεισθένης» στοχεύει στη συρρίκνωση των δημόσιων λειτουργιών και κοινωνικών υπηρεσιών και την επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησής τους, την ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των Δήμων και περιφερειών, την περαιτέρω επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας και την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στο κεφάλαιο.
Η οικονομική και κοινωνική πολιτική στο τοπικό κράτος εντάσσεται στο πλαίσιο της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και τίθεται σε καθεστώς επιτροπείας μέχρι το 2060. Κεντρικός πυρήνας αυτής της πολιτικής είναι η μείωση των επιχορηγήσεων που καταβάλλει το κεντρικό κράτος στους δήμους, ενώ την ίδια ώρα, κάτω από τη σημαία της “αποκέντρωσης”, όλο και περισσότερες αρμοδιότητες θα περνούν σ’ αυτούς. Για την επίτευξη αυτής της πολιτικής επιβάλλεται η πολύ μεγάλη αύξηση των ίδιων πόρων (κυρίως προερχόμενοι από δημοτικά τέλη) και ταυτόχρονα η προσφυγή σε ΕΣΠΑ και ευρωπαϊκά προγράμματα για την πραγματοποίηση του τεχνικού προγράμματος και την παροχή υπηρεσιών καθώς και η λειτουργία των δήμων με ιδιωτικο–οικονομικά κριτήρια (ανταποδοτικότητα, εκχώρηση υπηρεσιών αλλά και ακίνητης περιουσίας σε ιδιώτες). Ζητήματα όπως η διαχείριση των απορριμμάτων ή η παραχώρηση ακινήτων και υποδομών στο κεφάλαιο, μπαίνουν σε προτεραιότητα, στο όνομα πάντα της «αξιοποίησης» και της «ανάπτυξης».
Αναγκαία για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι η εξασφάλιση ευρύτερων συναινέσεων των πολιτικών δυνάμεων. Η πολυδιαφημιζόμενη θέσπιση με τον «Κλεισθένη» της απλής αναλογικής (που μόνο τέτοια δεν είναι, καθώς ακόμη μεγαλύτερους φραγμούς στη συμμετοχή στις εκλογές βάζει), έρχεται να ενισχύσει τη διαμόρφωση ενός προσωποπαγούς μοντέλου διοίκησης των δήμων και περιφερειών. Απέναντι στην αναγκαιότητα εμβάθυνσης της δημοκρατίας μέσα από θεσμούς και διαδικασίες που ενθαρρύνουν τη λαϊκή συμμετοχή και δράση, κυριαρχεί η ανάγκη του συστήματος για αναβάθμιση του διαχειριστικού ρόλου της δημοτικής/περιφερειακής αρχής και αναγόρευσής της σε εκφραστή των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων.

«ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις γειτονιές των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης»:
Ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, πώς θα το κάνουμε;                               
Απέναντι στην πολιτική των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων, η αντικαπιταλιστική αριστερά προβάλλει τη σύγκρουση με το σύστημα και όχι τη διαχείρισή του και εξαρχής δηλώνουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσουμε τμήμα μιας μόνιμης ή ευκαιριακής δημαρχιακής πλειοψηφίας. Παλεύουμε για να φέρουμε στο προσκήνιο την κοινωνική πλειοψηφία, αρνούμενοι την αστική κανονικότητα, τους δείκτες και τους νόμους της αγοράς, τον ρεαλισμό της υποταγής. Μοναδικό κριτήριο για τις διεκδικήσεις μας οι λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα.
Παλεύουμε και προτείνουμε θεσμούς που ενεργοποιούν τη συμμετοχή στα κοινά, αμφισβητώντας το μονοπώλιο της αστικής εξουσίας και ανατρέποντας παγιωμένες λογικές ανάθεσης και αναζήτησης επίδοξων σωτήρων. Ειδικότερα στο Δήμο μας, όπου η πολυετής δημαρχεία Κυρίζογλου είναι συνυφασμένη με την αλαζονεία της εξουσίας και την έλλειψη οποιασδήποτε συμμετοχής των κατοίκων στη λήψη των αποφάσεων, στοχεύουμε στην οικοδόμηση συμμετοχικών και διεκδικητικών δομών και διαδικασιών που θα επιβάλλουν έργα, δράσεις και δημοτική πολιτική στην κατεύθυνση των λαϊκών αναγκών.
Η Δημοτική Κίνηση «ΑΝΥΠΑΚΟΗ» θέλει να υπηρετήσει αυτήν ακριβώς την ανάγκη ανάπτυξης τοπικού κινήματος. Αποτελούμενη από εργαζόμενους και ανέργους, νέους και συνταξιούχους κι αρνούμενη κάθε διαχειριστική λογική, φιλοδοξεί να συσπειρώσει όλους εκείνους που χρόνια τώρα βρισκόμαστε στους δρόμους του αγώνα, ενάντια σε κάθε αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική αλλά κι όλους αυτούς που μέρα με τη μέρα κατανοούν την πηγή των μικρών και μεγάλων προβλημάτων μας κι αναζητούν δρόμους για να εκφράσουν την αγανάκτηση και τη διάθεση τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Θεωρούμε τις έννοιες της λαϊκής συμμετοχής, του ελέγχου και της ανακλητότητας, αρχές που δομούν την ουσία της δημοκρατίας και πρέπει να χαρακτηρίζουν το σύνολο της κοινωνίας. Στη βάση αυτή έχουμε συγκροτήσει την «ΑΝΥΠΑΚΟΗ», αρνούμενοι κάθε ηγεμονισμό, κάθε παραγοντισμό, προωθώντας την εναλλαγή στην εκπροσώπηση της κίνησης και στοχεύοντας πάντα στη λειτουργία με βάση την ολομέλεια, στην οποία ο καθένας έχει λόγο στη διαμόρφωση των θέσεων και των προτάσεων. Με όργανα την ανοιχτή σε κάθε κάτοικο και εργαζόμενο της πόλης Συνέλευση και το εκλεγμένο, ανακλητό κι απολογούμενο σ’ αυτήν Συντονιστικό, αποτελούμε μια τοπική κίνηση που παρεμβαίνει με ένα μόνιμο και συνεχή τρόπο στην περιοχή και στοχεύει στην ενημέρωση και συσπείρωση των κατοίκων και τη συμβολή στην οργάνωση λαϊκών συνελεύσεων και την ανάπτυξη του τοπικού κινήματος και των αναγκαίων αγώνων.
Μια τοπική κίνηση που συντάσσεται σταθερά με τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται στην περιοχή, βαδίζει μαζί με το εργατικό κίνημα, το κίνημα πολιτικής ανυπακοής στις γειτονιές και κάθε συλ­λογικότητα που αντιστέκεται στην επίθεση του κεφαλαίου, που για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας παλεύει!

Λέμε όχι
ü     στην αντιδημοκρατική λειτουργία Δήμων και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του προηγούμενου πλαισίου λειτουργίας τους που επεκτείνονται με τον Κλεισθένη.
ü     στο δήμο-επιχείρηση με το δημότη-πελάτη, στην ανταποδοτική παροχή και τη συρρίκνωση-υποβάθμιση των δημόσιων δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών, στην επέκταση των ανταποδοτικών και τις αυξήσεις των δημοτικών τελών, τις άμεσες ή έμμεσες ιδιωτικοποιήσεις (ΣΔΙΤ ή παραχώρηση λειτουργιών και υπηρεσιών).
ü     στα εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα με βάση τα πλαίσια που επιβάλλει η Ε.Ε., στα Παρατηρητήρια και την επιτήρηση-συμμόρφωση με τις επιταγές των μνημονίων.
ü     στις ηλεκτρονικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς των δήμων σε βάρος των κατοίκων.
ü     σε δήμους που προωθούν και χρησιμοποιούν μορφές ευέλικτης, προσωρινής και υποαμειβόμενης εργασίας.
ü  στην παραχώρηση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτες και τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονούν για τη δημόσια υγεία και προστασία του περιβάλλοντος.
ü  στη μεταφορά αρμοδιοτήτων που αφορούν δικαιώματα, όπως η εκπαίδευση, η υγεία κ.ά. στους Δήμους που στοχεύει  στην απαλλαγή των κυβερνήσεων από το οικονομικό κόστος τους και την προσαρμογή τους στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Παλεύουμε για:
Ø     άμεση απόδοση των κονδυλίων που χρωστά το κράτος (και) στο δήμο μας ώστε να μπορεί να προσφέρει δωρεάν σε όλους τους κατοίκους ποιοτικές και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας, πολιτισμού κι αθλητισμού
Ø     δραστική μείωση δημοτικών τελών και φόρων μέχρι την οριστική κατάργησή τους και κάλυψη εξόδων λειτουργίας από τον κρατικό προϋπολογισμό – Άμεση απαλλαγή μακροχρόνια ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων και ευπαθών κοινωνικών ομάδων
Ø     ποιοτική αναβάθμιση και δωρεάν παροχή των υπηρεσιών παιδείας-πρόνοιας-πολιτισμού—αθλητισμού με διεκδίκηση των αναγκαίων κονδυλίων από το κράτος – κατάργηση των τροφείων και των voucher σε παιδικούς σταθμούς και ΚΔΑΠ
Ø     φραγμό στο ξεπούλημα της δημόσιας γης και των αγαθών στο Δήμο (στρατόπεδο Μεγ. Αλεξάνδρου, οικόπεδο για Καλλιτεχνικό Σχολείο, περιοχές κατοικίας Διός και Κουτηφάρη, Συμμαχικά Νεκροταφεία κ.ά.) και την πόλη μας (νερό, λιμάνι κ.ά.) - Διεκδίκηση των χώρων για την ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών παιδείας, υγείας, πρόνοιας, πράσινου-αναψυχής κ.ά.
Ø     προστασία του περιβάλλοντος, αναβάθμιση και δημιουργία νέων χώρων πράσινου και αναψυχής, ξεκινώντας από την αξιοποίηση του πρώην στρατοπέδου «Μ. Αλέξανδρος» προς το συμφέρον των κατοίκων της δυτικής Θεσσαλονίκης – Έλεγχος των ΕΛ.ΠΕ. και των μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων που μολύνουν την ατμόσφαιρα της πόλης
Ø     μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού – Όχι στις απολύσεις των συμβασιούχων
Ø     κανένας άνθρωπος χωρίς στέγη, ρεύμα και νερό στο Δήμο μας – Καμιά κατάσχεση ή πλειστηριασμός από το Δήμο – Δίχτυ προστασίας και αλληλεγγύης για όσους/ες κινδυνεύουν
Ø     μια πόλη ανοιχτή σε καθέναν και καθεμιά, ανεξάρτητα από ταξική ή εθνική καταγωγή, φυλή, θρησκεία ή σεξουαλική προτίμηση, σωματική ή διανοητική κατάσταση/αναπηρία
Για να μπορέσουν να εφαρμοστούν τα παραπάνω και να βρεθούν χρηματοδοτήσεις για μια άλλη κοινωνική πολιτική και έργα υποδομής για τις λαϊκές ανάγκες απαιτείται σήμερα η συσπείρωση μέσα από εργατικά σωματεία και τοπικές κινήσεις και οι εργατικοί-λαϊκοί αγώνες για τη διαγραφή του ληστρικού δημόσιου χρέους και την κατάργηση των μνημονίων (και μαζί του Κλεισθένη και των εφαρμοστικών νόμων), την κρατικοποίηση  των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο στην παραγωγή και όλη την κοινωνία, τη ρήξη/έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, την υπεράσπιση της Ειρήνης και την έξοδο από το ΝΑΤΟ.
Η «ΑΝΥΠΑΚΟΗ» και η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο Δήμο μας μπορεί και πρέπει να γίνει ανατρεπτική σφήνα στη νέα κατάσταση που επιχειρούν να διαμορφώσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις

Για μια ζωή που μας αξίζει, σε γειτονιές που μας ανήκουν,
για να χάσει το κεφάλαιο (μικρό ή μεγάλο ) πλούτο κι εξουσία, 
γιατί όλος ο πλούτος ανήκει σ’ αυτούς που τον παράγουν, στο λαό!

Στις 26 του Μάη στηρίζουμε - ψηφίζουμε
 ΑΝΥΠΑΚΟΗ 
στις γειτονιές των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης
υποψήφιος δήμαρχος: Ηλίας Σμήλιος, δάσκαλος

Κυριακή 24 Μαρτίου 2019

Μια φτωχή 90χρονη η εγκληματίας των Αμπελοκήπων, καθώς τα φίδια πάντα τους ξυπόλητους τσιμπάνε...

"Διάσημη" έγινε και πάλι η γειτονιά μας. Όχι για κάτι όμορφο, ένα πολιτιστικό, πνευματικό ή αθλητικό γεγονός, ένα σημαντικό για τη ζωή των κατοίκων έργο ή κάτι τέτοιο. Δυστυχώς άδικες πράξεις αυτών που έχουν οριστεί το νόμο να τηρούν μας έβγαλαν από την αφάνεια.

90χρονη γυναίκα, λένε οι ειδήσεις, συνελήφθη από αστυνομικούς του τμήματος Αμπελοκήπων, κρατήθηκε 12 ώρες και αναγκάστηκε να υποστεί εξευτελιστικές διαδικασίες γιατί στήθηκε στο πεζοδρόμιο της οδού Βενιζέλου, δίπλα στη λαϊκή αγορά της Τρίτης και "πουλούσε παράνομα τερλίκια" (πλεκτές κάλτσες, σαν παντοφλάκια) που η ίδια έφτιαξε!

Είναι σίγουρο ότι οι αστυνομικοί, από το τμήμα μέχρι το σημείο της σύλληψης πολλές άλλες παράνομες πράξεις θα μπορούσαν να βεβαιώσουν. Είναι γνωστό άλλωστε ότι (και) στο Δήμο μας, με την ανοχή αστυνομίας και δημοτικής αρχής, μεγάλες αλυσίδες εμπορικές ή cafe καθώς και μεγάλες τοπικές επιχειρήσεις εκθέτουν την πραμάτεια τους ή έχουν καταλάβει με τραπεζοκαθίσματα και υαλοπετάσματα κάθε πεζοδρόμιο και πλατεία, καθιστώντας τα αδιάβατα για τους πεζούς. Είναι επίσης γνωστό ότι αρκετές από αυτές τις αλυσίδες και τα μεγάλα καταστήματα παραβιάζουν κάθε εργασιακό δικαίωμα των εργαζόμενων σ' αυτά. 

Όμως αυτά και τόσα άλλα που οι ευυπόληπτοι του τόπου μας πολίτες διαπράττουν είναι αόρατα για τους "φύλακες του νόμου". Το μεγάλο έγκλημα και στη δικιά μας γειτονιά είναι να είσαι φτωχός, να προσπαθείς με όποιον τίμιο τρόπο μπορείς το ψωμί σου να βγάλεις. Τότε χίλιους νόμους θα βρουν (παράνομο πλανόδιο εμπόριο, κατάληψη πεζοδρομίου, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή κ.ά.), αυτούς που κυβερνήσεις και Ε.Ε. οδήγησαν στα όρια της εξαθλίωσης, άλλη μια φορά να κυνηγήσουν. Και δυστυχώς στη γειτονιά μας υπάρχουν πολλοί εξαθλιωμένοι, πολλοί υπέργηροι ή νεώτεροι  που κανέναν πόρο ζωής δεν έχουν.


Και για όλους αυτούς απάντηση στήνοντας συσσίτια και με ελεημοσύνες δεν δίνεις. Αν για το Δήμο μας και τους ανθρώπους που σ' αυτόν ζουν θέλουμε να μιλήσουμε, πρέπει πρώτα απ' όλα να πούμε αυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα τι θα κάνουμε για να ανατρέψουμε!

Σάββατο 16 Μαρτίου 2019

Πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας και περιουσίας: Ποιος ο θύτης, ποιο το θύμα;


Τρίτη παραπομπή σε δίκη
για τον δημοτικό σύμβουλο της “ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ” Ηλία Σμήλιο!

Σε εποχές που ο ένας μετά τον άλλο αθωώνονται και απελευθερώνονται όλοι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τη θέση τους για να αρπάξουν δημόσιο χρήμα, ένας εργαζόμενος, δάσκαλος σ’ ένα σχολείο των Αμπελοκήπων οδηγείται για τρίτη φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου γιατί μαζί με άλλους πολλούς εμπόδισε την αρπαγή λαϊκών σπιτιών και μικρής περιουσίας από τους τραπεζίτες (και τα τσιράκια τους τους μεγαλοσυμβολαιογράφους).

Μετά την κλήση του σε δίκη τον Μάη του 2019 και τον Απρίλη του 2020, ο δημοτικός σύμβουλος της “ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ” Ηλίας Σμήλιος έλαβε πριν λίγες μέρες κλήση για να δικαστεί και στις 30 Οκτώβρη 2019! Μαζί με τον δικηγόρο και περιφερειακό σύμβουλο της “ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην Κεντρ. Μακεδονία” Ζήση Κλεισιάρη αυτή τη φορά, για υπόθεση που αφορά και πάλι τη δράση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας και περιουσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τη συγκεκριμένη υπόθεση ο Ηλίας Σμήλιος είχε αναζητηθεί από αστυνομικούς αργά το βράδυ στο σπίτι του για να συλληφθεί και να παραπεμφθεί στο αυτόφωρο, μετά από μαρτυρίες συμβολαιογράφων όπως η τότε πρόεδρός τους Ι. Μπιλίση-Χρουσαλά, η οποία κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος (500.000ευρώ από πλειστηριασμούς είχαν γίνει γνωστά μέχρι την αυτοκτονία της, πέρυσι) και οι αστυνομικοί των ΜΑΤ που ασκούν βία στους διαδηλωτές για να προστατέψουν την κλοπή των σπιτιών μας από τις τράπεζες.

Σημειωτέον ακόμη ότι αυτές τις μέρες ο Η. Σμήλιος καλείται να απολογηθεί για άλλη μια υπόθεση πλειστηριασμού, μετά από ανώνυμη(!!!) μήνυση που υπέβαλε «ένας άνεργος»
Στο επόμενο διάστημα τέλος(;) αναμένεται να οριστεί δικάσιμος για νέα υπόθεση πλειστηριασμού, για την οποία ο Η. Σμήλιος μαζί με τον πρ. περιφερειακό σύμβουλο και επικεφαλής σήμερα της “ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην Κεντρ. Μακεδονία”, Θανάση Αγαπητό, κλήθηκαν σε απολογία τον Ιούνιο στο «Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος», την αλήστου μνήμης κρατική ασφάλεια…

Όλα αυτά ασφαλώς δεν αποτελούν μεμονωμένο περιστατικό αλλά εντάσσονται σε ένα γενικότερο κλίμα έντασης της καταστολής και κατάργησης πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα. Ειδικά δε το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, πέρα από τη Θεσσαλονίκη (όπου ανέπτυξε και τη σημαντικότερη δράση του) μια σειρά από δίκες μελών του κινήματος έχουν ξεκινήσει ή έχουν οριστεί και στην υπόλοιπη Ελλάδα ενώ πολύ μεγάλος είναι και ο αριθμός των κλήσεων σε απολογία. Τα υπουργεία “Δικαιοσύνης” και “Προστασίας του Πολίτη” στην υπηρεσία των τραπεζιτών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων για την επιβολή της πιο βάρβαρης πολιτικής ενάντια στο λαό.

Ταυτόχρονα όμως όλα τα παραπάνω έρχονται σαν απαραίτητο συμπλήρωμα κοινωνικού εκφοβισμού σε μια περίοδο που εκτυλίσσεται μια νέα φάση της αντιλαϊκής πολιτικής των πλειστηριασμών και εκ νέου ενίσχυσης των τραπεζών. Στη “μετα”-μνημονιακή με άλλα λόγια εποχή, όχι μόνο δεν τελειώσαμε με τις πολιτικές αρπαγής της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας αλλά αντίθετα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πετά κάθε “φύλλο συκής” και απροκάλυπτα μιλά για πολιτική σωτηρίας των τραπεζών από τα «κόκκινα δάνεια». Οι όποιες αναφορές για συνέχεια της (όποιας εναπομείνασας) προστασίας του ν. Κατσέλη, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι οι όροι “προστασίας” γίνονται κατά πολύ δυσμενέστεροι. Χαρακτηριστικά, για να μπει κανείς στην προστασία του νόμου, το υπόλοιπο του δανείου του δεν πρέπει να ξεπερνά τις 130.000ευρώ και το ετήσιο εισόδημά του τις 12.500ευρώ για μονομελές νοικοκυριό (21.000 για ζευγάρι και 5.000 ευρώ για κάθε παιδί με ανώτατο όριο τα 36.000ευρώ). Το χειρότερο όμως είναι ότι τα όρια αυτά δεν τίθενται για τη διαγραφή (μέρους έστω) του χρέους, ώστε να μπορεί να εξυπηρετηθεί από τους οφειλέτες αλλά για τη διαπραγμάτευση του τρόπου αποπληρωμής του χρέους (ελαφρύνσεων) και μάλιστα όχι πια σε κάποιο δικαστήριο αλλά με την τράπεζα!

Καθώς το κεφάλαιο φαίνεται αδύναμο να ξεπεράσει την κρίση του και συγκεκριμένοι τομείς του όπως ο τραπεζικός απαιτούν συνεχώς νέες “ενέσεις” επιβίωσης, η ευρώδουλη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν νομοθετεί κανένα από τα βασικά αιτήματα του κινήματος για την πραγματική προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας (διαγραφή χρεών λαϊκών οικογενειών προς τράπεζες και κράτος, ακατάσχετο της λαϊκής κατοικίας, κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών) αλλά υιοθετεί στο ακέραιο τις απαιτήσεις των τραπεζών και τους εκβιασμούς της Ε.Ε. Και για την επιτυχία μιας τέτοιου βάθους αντιλαϊκής πολιτικής είναι προφανές ότι θα πάρει κάθε μέτρο καταστολής.

Γι αυτό και σήμερα η αλληλεγγύη κάθε εργαζόμενου, κάθε σωματείου και συλλογικότητας που αγωνίζεται για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που έχουν επιβάλει στη ζωή μας, είναι όχι μόνο αναγκαία αλλά και πρέπει να πάρει συγκεκριμένα αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Αναγκαίες μ’ άλλα λόγια αλλά όχι πια αρκετές οι δηλώσεις συμπαράστασης κι οι εκκλήσεις για παύση κάθε δίκης και δίωξης των αγωνιστών του κινήματος κατά των πλειστηριασμών. Σήμερα είναι αναγκαία η συστράτευση όλων σε ένα μαζικό, δυναμικό κι ανυποχώρητο αγώνα για να μην περάσει κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζίτη και να μη γίνει καμιά έξωση, για το δικαίωμα όλων στη στέγη, το ρεύμα, το νερό. Με βάση τα διδάγματα της προηγούμενης περιόδου, να στήσουμε τα ανεξάρτητα κέντρα αγώνα όπως ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ, που στη βάση της δημοκρατίας των συνελεύσεων και χωρίς κομματικούς εναγκαλισμούς και αναθέσεις, θα μπορούν να συσπειρώνουν καθημερινά όλο και περισσότερους αγωνιστές/τριες και να οργανώνουν τον αγώνα, να κατακτούν μικρές νίκες και να ανοίγουν το δρόμο για τη συνολική νίκη και την ανατροπή!

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2019

8 ΜΑΡΤΗ: ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!

Κοινή ανακοίνωση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης και περιφέρειας

>ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

>ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΘΕΡΜΗΣ

>ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις Γειτονιές των ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ και της ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ

Μια μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης: στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία. Στις 8 Μάρτη 1857 οι υφάντριες της Νέας Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση βάζοντας στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών και διεκδικώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άντρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το 1910 προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ως «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις κομμουνιστικές χώρες μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.

Παρόλες, όμως, τις βαρύγδουπες πολιτικές ισότητας της ΕΕ αλλά και την αύξηση του πσοοστού φοίτησης γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι εργαζόμενες γυναίκες συνεχίζουν να βιώνουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές των αντρών συναδέλφων τους, αφού πληρώνονται λιγότερο, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι μεγαλύτερα και αποτελούν κατά κύριο λόγο τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενων. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ του 2016, ο μισθός των γυναικών στην Ελλάδα είναι κατά 226 ευρώ χαμηλότερος από αυτόν των αντρών, ενώ αυξάνονται οι σεξιστικές επιθέσεις ακόμη και μέσα στους χώρους δουλειάς.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μέσω των δελτίων των ΜΜΕ της διαρκώς αυξανόμενης ενδοοικογενειακής βίας (ξυλοδαρμοί και σεξουαλικές κακοποιήσεις,) αλλά και των γυναικοκτονιών, των βιασμών και της επικίνδυνα ανεξέλεγκτης κατάστασης του trafficking. 87.000 γυναίκες σε όλον τον κόσμο δολοφονήθηκαν από πρόθεση μέσα στο 2017 (μία στις δύο δολοφονήθηκε από ερωτικό σύντροφο ή συγγενή). 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ έχουν δεχθεί σωματική βία μέσα σ’ ένα χρόνο ενώ 3.700.000 έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με την Ελλάδα να κατέχει την 3η θέση…
Και μέσα σε όλα αυτά συνεχίζουν οι γυναίκες να επιβαρύνονται με τη δουλειά στο σπίτι, αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού αποτελεί κοινωνική επιταγή της γυναικείας ταυτότητας. Σ’ αυτήν την εικόνα προστίθενται και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδικών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς πολιτικής λιτότητας.
Η 8 Μάρτη θα πρέπει να είναι η αφετηρία για:

§  Κατάργηση των διακρίσεων και ανισοτήτων στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία
§  Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων
§  Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ όλες.
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις: 
> των σωματείων, στη 1.30μ.μ., στο άγαλμα Βενιζέλου
> των γυναικείων συλλογικοτήτων και των οργανώσεων, 6.30μ.μ., στο άγαλμα Βενιζέλου