"Και δεν φοβόμαστε πια, Στέφανε"! Συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξες για τα δίκια των εργαζόμενων και των νέων, του λαού μας!

Και δε φοβόμαστε πια, Στέφανε

μη και κοπεί το φως

μη κι απομείνουμε στη μέση

καθώς διαβάζουμε τον ύμνο τη ελευθερίας

που υπέγραψες με το αίμα σου

Γιάννης Ρίτσος, “Ωδή στον Στέφανο Βελδεμίρη”

59 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μέρα της δολοφονίας του 24χρονου αγωνιστή της ΕΔΑ Στέφανου Βελδεμίρη. Ήταν ανήμερα της γιορτής του Αγ. Δημητρίου, 26 Οκτωβρίου του 1961, τρεις μόλις μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές που έμειναν στην ιστορία ως «οι εκλογές της βίας και της νοθείας» και κατά τις οποίες εκτός από τον Βελδεμίρη, την ημέρα των εκλογών δολοφονήθηκε στο Δεμίρι Αρκαδίας όπου υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία και το στέλεχος της ΕΔΑ Πάτρας, Διονύσης Κερπινιώτης.

Οι δολοφονίες αυτές συνέβησαν  σε μια εποχή που κράτος και παρακράτος σε αγαστή συνεργασία και υπό την ηγεσία παλατιού και "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχαν εξαπολύσει ένα φοβερό κύμα βίας και τρομοκρατίας μ’ εκατοντάδες τραυματισμούς μελών, στελεχών της ΕΔΑ, αλλά και απλών πολιτών που ζητούσαν «Δημοκρατία, Ειρήνη, δουλειά», αιτήματα επίκαιρα ως τις μέρες μας.  Ήταν πολιτικές δολοφονίες που ξεκίνησαν χρονικά απ’ αυτήν του Γιάννη Ζέβγου κι ακολούθησαν οι δολοφονίες του Τζ. Πολκ, Νικ. Νικηφορίδη, Στ. Βελδεμίρη, Διον. Κερπινιώτη, Γρ. Λαμπράκη, Γ. Τσαρουχά, Γ. Χαλκίδη και Βασ. Μπεκροδημήτρη.

Εκείνη τη μέρα, ο Στ. Βελδεμίρης μαζί με τον στενό του φίλο και σύντροφο στη νεολαία της ΕΔΑ, Μόρφη Στεφούδη, μίσθωσαν ένα ταξί προκειμένου να σκορπίσουν προκηρύξεις  στις Δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, καλώντας τον λαό ν’ αντισταθεί με την στήριξη των ψηφοδελτίων της ΕΔΑ του στις επερχόμενες εκλογές. Σ’ ένα μπλόκο της αστυνομίας στους Αμπελόκηπους στην συμβολή των οδών Πέραν & Φιλιππουπόλεως ο χωροφύλακας Σπύρος Φιλίππου, σημάδευσε και πυροβόλησε στο πίσω τζάμι του ταξί πετυχαίνοντας με δύο σφαίρες στον κεφάλι τον Στ. Βελδεμίρη ο οποίος ουσιαστικά εξέπνευσε μετά από λίγο έξω από το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού, αν και τυπικά ως ημερομηνία θανάτου αναφέρεται η επόμενη μέρα από το (τότε) Λαϊκό νοσοκομείο όπου είχε μεταφερθεί την προηγούμενη σε ημιθανή κατάσταση.

Η κηδεία του δολοφονημένου αγωνιστή έγινε σε συνθήκες άγριας τρομοκρατίας. Νύχτα, κατά παράβαση των θρησκευτικών κανόνων, ενώ οι αστυνομικοί δεν αφήνουν ούτε τους γονείς του νεκρού να δώσουν τον ύστατο χαιρετισμό στο νεκρό παιδί τους. Την ίδια στιγμή, πλήθος οργισμένου λαού έξω από τα νεκροταφεία της Ευαγγελίστριας επαναλάμβαναν επί ώρες την κραυγή «Δολοφόνοι»!

Η δίκη του δολοφόνου Σπύρου Φιλίππου έγινε πέντε μήνες αργότερα. Τόσο ο ίδιος ο κατηγορούμενος, όσο και οι συνάδελφοί του που κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης ισχυρίστηκαν πως έκαναν μπλόκο γιατί είχαν πληροφορίες πως θα μοιράζονταν ναρκωτικά στην περιοχή. Ακόμη υποστήριξαν πως ο Φιλίππου πυροβόλησε στα λάστιχα του αυτοκινήτου και πως οι σφαίρες εξοστρακίστηκαν και σκότωσαν τον Στ. Βελδεμίρη. Το δικαστήριο καταδίκασε τον Φιλίππου σε μόνο 4(!) χρόνια φυλάκιση, τα οποία  εξέτισε σε αγροτικές φυλακές με συνέπεια να βγει ελεύθερος σε μόλις 2 χρόνια!

Ο λαός της Θεσσαλονίκης δεν ξεχνά τους αγωνιστές. Τιμάμε την θυσία τους, την κρατάμε  στην καρδιά και τη μνήμη μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους για τ’ ανεκπλήρωτα  και πάντα επίκαιρα αιτήματα τους για "ΨΩΜΙ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"!

Η δημοτική κίνηση "ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις γειτονιές των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης" συμμετέχει και καλεί τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά του Δήμου και της πόλης μας στην 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟ ΒΕΛΔΕΜΙΡΗ 

την Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Α   26   Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Υ , 1 1. 00’ π.μ. ,

στον τόπο της δολοφονίας του, 

έξω από το 3ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ  

(Φιλιππουπόλεως 58 και Πέραν)